Παράδειγμα δύο Ιταλίδων: επιτυχημένοι επαγγελματίες, σύζυγοι, μητέρες

Ο σύλλογος Family Day–Defending Our Children αφιέρωσε το άρθρο του για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σε δύο σημαντικές Ιταλίδες, την Carla Minacci και την Chiara Iannarelli.

«Για αυτήν την 8η Μαρτίου, θέλαμε να αναδείξουμε την εμπειρία δύο γυναικών που έχουν προωθήσει τη ζωή, την οικογένεια και την εκπαιδευτική ελευθερία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και που τώρα ενσωματώνουν αυτές τις αξίες στην πολιτική αρένα του δημοτικού συμβουλίου του Γκροσέτο και του περιφερειακού συμβουλίου του Λάτσιο. Πρόκειται για την Carla Minacci και την Chiara Iannarelli, αντίστοιχα. Ο πρώτος είναι γιατρός, γραμματέας του τμήματος της Τοσκάνης της Ένωσης Καθολικών Γιατρών και πρόεδρος της Επιτροπής Ίσων Ευκαιριών του Δήμου Γκροσέτο. Ο δεύτερος είναι δάσκαλος, νεοεκλεγείς στο περιφερειακό συμβούλιο του Λάτσιο στους καταλόγους της Fratelli d’Italia με περισσότερες από 11 χιλιάδες προτιμήσεις, και πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Άρθρο 26, που προωθεί την εκπαιδευτική ελευθερία στα σχολεία.

Η Minacci μας λέει ότι από τα χρόνια του κολεγίου της (ήταν μια από τις λίγες φοιτήτριες) διεκδίκησε τη θηλυκότητά της μπροστά σε όσους, όταν ήθελαν να επαινέσουν την απόδοσή της, την περιέγραφαν ως άντρα με ιδιότητες. «Έχω μήτρα!!!» απάντησε σε φοιτητές και καθηγητές. Εντάχθηκε στη Χριστιανοδημοκρατία ως νεαρή γυναίκα σε μια «κόκκινη» χώρα όπως η Τοσκάνη. «Ποτέ δεν συμμετείχα στις φεμινιστικές μάχες ενάντια στη λεγόμενη πατριαρχία που κατά τη γνώμη μου ήταν αυτοπεριοριζόμενες για τις αριστερές γυναίκες», εξηγεί η Minacci, «πρέπει να έχουμε ίσες ευκαιρίες στην αρχή, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις διαφορές. Διεκδικώ περήφανα την ικανότητα των γυναικών να την παράγουν και να την υπερασπίζονται. η ισότητα δεν ισοπεδώνει και γι‘ αυτό είμαι κατά της κουλτούρας των αμβλώσεων, κατά της ενοικίασης της μήτρας και κατά του να παρουσιάζουμε στους άνδρες μια γυναικεία αυτοαντίληψη ως γυναίκες». Η Minacci πιστεύει στη συμπληρωματικότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά λέει επίσης ότι η πιο σημαντική πτυχή της επαγγελματικής επιτυχίας μιας γυναίκας είναι η υποστήριξη του συζύγου της: «Ασκούσα την ιατρική ως ελεύθερος επαγγελματίας και χωρίς τη βοήθεια του συζύγου μου δεν θα μπορούσα ποτέ να συμβιβάσω αυτή τη δέσμευση με την οικογένειά μου. Ο πατέρας μου έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο σε αυτό, ο οποίος δεν παρέλειψε ποτέ να με στηρίξει όταν ήμουν φοιτητής». Σήμερα ο Minacci φέρνει αυτό το όραμα στην πολιτική: «Ο δήμος του Grosseto θέλει να στηρίξει τις μητέρες, ειδικά εκείνες με παιδιά με αναπηρία, που συχνά εγκαταλείπονται από τους συζύγους τους που απομακρύνονται επειδή δεν μπορούν να αναλάβουν μια τόσο βαριά δέσμευση». Δεν είναι λιγότερο σημαντικές οι προσπάθειες για αύξηση του αριθμού των διαθέσιμων θέσεων σε νηπιαγωγεία και τα σχέδια για καταφύγια για γυναίκες που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία, «το όνειρό μου είναι επίσης να ανοίξω ένα κέντρο για τη θεραπεία βίαιων ανδρών».

Η Chiara Iannarelli, δασκάλα και μητέρα πέντε παιδιών, βρίσκεται στην αρχή της πολιτικής της εμπειρίας μετά από ένα πολύ μεγάλο ταξίδι σε καθολικούς και φιλοοικογενειακούς συλλόγους. Ο Σύλλογος του Άρθρου 26 που βρίσκεται στο τραπέζι του Υπουργείου Παιδείας προωθεί την εκπαιδευτική ευθύνη των γονέων και έχει επανειλημμένα αναφέρει και μπλοκάρει έργα που είχαν στόχο την εισαγωγή της ιδεολογίας του φύλου στα σχολεία. Τώρα ετοιμάζεται να αναλάβει τα καθήκοντά της ως περιφερειακή σύμβουλος «για να σπείρει τις αξίες του κοινωνικού δόγματος της Εκκλησίας» με μια άποψη που δεν περιορίζεται στα δικαιώματα μιας μειονότητας «αλλά στο κοινό καλό ολόκληρης της κοινωνίας των πολιτών και όλων τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα», από την οικογένεια μέχρι την εργασία. Μας λέει ότι αυτή την πρόκληση θα αναλάβει όλη η οικογένειά της. Ο σύζυγός της και τα παιδιά της έχουν «προσληφθεί» για να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει αυτό το έργο που θα τη δει να εργάζεται ακούραστα για τους πολίτες του Λατίου. «Χωρίς την πλήρη υποστήριξη της οικογένειάς μου δεν θα μπορούσα ποτέ να διεκδικήσω το αξίωμα». «Η υποψηφιότητά μου», συνεχίζει ο Iannarelli, «έχει δώσει στα παιδιά μου μια αίσθηση της σημασίας της αφοσίωσης σε κάτι μεγαλύτερο, για το κοινό καλό, έτσι με βοήθησαν να ακολουθήσω τον μπαμπά μου, τον παππού τους, ο οποίος πάσχει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. παίρνοντας βάρδιες στο πλευρό του. Φυσικά, ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ απευθύνω και στον άντρα μου. Η οικογένεια γίνεται έτσι ένας πόρος για την πολιτική και επαναβεβαιώνεται ως ο πρώτος πυρήνας αλληλεγγύης, μια μορφή αλληλοβοήθειας που αντλεί θετικά παραδείγματα από τη δύναμη των γυναικών».

Η Κιάρα μπόρεσε επίσης να εμπλέξει πολλούς νέους στην εκστρατεία της που δεν είχαν καν εκλογικές κάρτες και τους μεταβίβασε ένα ενδιαφέρον για τις δημόσιες υποθέσεις και το κοινό καλό. «Νομίζω ότι οι διαπροσωπικές δεξιότητες του γυναικείου σύμπαντος προσφέρουν ένα επιπλέον πλεονέκτημα στις γυναίκες», εξηγεί ο Iannarelli, «αυτό το γυναικείο στοιχείο μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί από ολόκληρη την κοινωνία».

Η Iannarelli λέει ότι θα θησαυρίσει όλες τις εμπειρίες στον κόσμο της «προ-πολιτικής» χωρίς την οποία η πολιτική γίνεται ένα άδειο κουτί φτιαγμένο μόνο από προπαγάνδα. Το άρθρο 26 και όλες οι εμπειρίες στον ακτιβισμό υπέρ της οικογένειας αντιπροσωπεύουν μια δεξαμενή δεξιοτήτων που είναι απαράμιλλες σε έναν δρόμο για την επιτυχή σύνθεση των αναγκών όλων των ανθρώπων. «Υπάρχει μια αλυσίδα που ξεκινά με ενώσεις που πιέζουν τους θεσμούς», συνεχίζει ο Iannarelli, «αλλά στη συνέχεια πρέπει να υπάρχει κάποιος στις αίθουσες της πολιτικής που μετατρέπει αυτές τις προτάσεις σε νόμους και είναι σε θέση να σταματήσει τις αντίθετες ωθήσεις ιδεολογικού αποικισμού. ” Για αυτήν, το έργο της πολιτικής πρέπει να είναι «σύμφωνο» με αυτό της προπολιτικής και η τελευταία δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει να κάνει πολιτιστικές συνεισφορές.

Συμπερασματικά, ο Iannarelli επισημαίνει τη συγκεκριμένη συμβολή που μόνο οι γυναίκες μπορούν να κάνουν στην επιδίωξη του κοινού καλού, δηλαδή την ικανότητα «να διαχειρίζονται την πολυπλοκότητα, να καλωσορίζουν και να συνθέτουν ακόμη και τις πιο κρυφές αποχρώσεις ενός δεδομένου ζητήματος». Δεν είναι λιγότερο σημαντικές οι «διαπροσωπικές δεξιότητες» και «η στάση του να ξεπερνάς συνεχώς τον εαυτό σου, να πετάς την καρδιά σου πάνω από το εμπόδιο χωρίς να ζητάς κανένα προσωπικό όφελος».

Οι γραμματικές και πολιτικά ορθές παραμορφώσεις του εξωφύλλου φεμινισμού συχνά ρίχνουν τη σκιά τους στην καθημερινή πραγματικότητα των Ιταλών γυναικών. Θέλαμε να προσφέρουμε μια απλή ματιά στον υπέροχο κόσμο μας των κύκλων υπέρ της οικογένειας και των ακτιβιστών υπέρ της ζωής. Δύο μητέρες, δύο επαγγελματίες που δεν ζήτησαν άδεια ούτε έκαναν χρήση ροζ ποσοστώσεων για να διεκδικήσουν τις ικανότητές τους και να προσφέρουν τη συνεισφορά τους σε ολόκληρη την κοινωνία».